Czteroletnie wyniki badania fazy III CheckMate – 9LA wskazują na trwały, długoterminowy czas przeżycia w przypadku stosowania skojarzenia leków niwolumab i ipilimumab z dwoma cyklami chemioterapii u chorych leczonych z powodu przerzutowego niedrobnokomórkowego raka płuca.
Po czterech latach obserwacji, chorzy leczeni podwójną immunoterapią uzyskują trwałe korzyści kliniczne w porównaniu do samodzielnej chemioterapii, przy czym korzyść ta jest większa w podgrupach pacjentów o wysokich niezaspokojonych potrzebach terapeutycznych.
Wyniki badania zostały przedstawione podczas dorocznego spotkania Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej w 2023 r.
Firma Bristol Myers Squibb ogłosiła wyniki czteroletniej obserwacji z badania fazy III CheckMate-9LA wskazujące na trwałe, długoterminowe korzyści w zakresie przeżycia całkowitego w przypadku stosowania leków niwolumab i ipilimumab w skojarzeniu z dwoma cyklami chemioterapii w porównaniu z czterema cyklami samodzielnej chemioterapii u wcześniej nieleczonych chorych z przerzutowym niedrobnokomórkowym rakiem płuc (NDRP). Przy minimalnym okresie obserwacji wynoszącym 47,9 miesiąca, skojarzenie oparte na podwójnej immunoterapii kontynuowało poprawę czasu przeżycia całkowitego (OS), głównego punktu końcowego badania. Po czterech latach 21% pacjentów leczonych niwolumabem w skojarzeniu z ipilimumabem oraz dwoma cyklami chemioterapii żyje w porównaniu do 16% pacjentów leczonych samodzielną chemioterapią (współczynnik ryzyka [HR] 0,74; 95% przedział ufności [CI]: 0,63 do 0,87).
Wyniki czteroletniej obserwacji dotyczące pacjentów z ekspresją PD-L1 <1% na komórkach nowotworowych oraz histologią płaskonabłonkową są szczególnie zachęcające, ponieważ wskazują, że, terapia skojarzona nadal zmniejsza ryzyko zgonu o około 30%:
• PD-L1 <1%: Wśród chorych z ekspresją PD-L1 <1% na komórkach nowotworowych, odsetek OS wynosił 23% w przypadku chorych leczonych skojarzoną podwójną immunoterapią w porównaniu do 13% chorych otrzymujących samodzielną chemioterapią, co stanowi 34% zmniejszenie ryzyka zgonu (HR 0,66; 95% CI: 0,50 do 0,86).
• Histologia płaskonabłonkowa: Spośród chorych z histologią płaskonabłonkową, po czterech latach liczba pacjentów leczonych niwolumabem w skojarzeniu z ipilimumabem i chemioterapią była dwukrotnie większa od liczby chorych, otrzymujących samodzielną chemioterapię (odpowiednio 20% i 10%). W tej grupie, skojarzenie podwójnej immunoterapii zmniejszyło ryzyko zgonu o 36% w porównaniu z chemioterapią (HR 0,64; 95% CI: 0,48 do 0,84).
CheckMate – „9LA” to otwarte, międzynarodowe, wieloośrodkowe, randomizowane badanie fazy III oceniające lek niwolumab (360 mg Q3W) plus lek ipilimumab (1 mg/kg Q6W) w skojarzeniu z chemioterapią (dwa cykle) w porównaniu z samodzielną chemioterapią (do czterech cykli, po których następuje opcjonalna terapia podtrzymująca pemetreksedem, jeśli jest ona wymagana) jako leczenie pierwszej linii u chorych z przerzutowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP), niezależnie od ekspresji PD-L1 i rozpoznania histologicznego. Chorzy w grupie eksperymentalnej (n=361) byli leczeni immunoterapią przez okres do dwóch lat lub do czasu progresji choroby, lub nieakceptowalnej toksyczności. Pacjenci w grupie kontrolnej (n=358) byli leczeni maksymalnie czterema cyklami chemioterapii z opcjonalnym leczeniem podtrzymującym pemetreksedem do momentu progresji choroby lub wystąpienia nieakceptowalnej toksyczności. Głównym punktem końcowym badania był czas przeżycia całkowitego (overall survival, OS) w populacji zgodnej z intencją leczenia (intent-to-treat, ITT). Drugorzędowe hierarchiczne punkty końcowe obejmowały czas przeżycia bez progresji choroby (PFS) i ogólny odsetek odpowiedzi (ORR), w badaniu oceniano również wskaźniki skuteczności według biomarkerów.
Rak płuca jest główną przyczyną zgonów z powodu nowotworów na świecie. Wyróżnia się dwa główne rodzaje raka płuca – raka niedrobnokomórkowego i raka drobnokomórkowego. Niedrobnokomórkowy rak płuc (NDRP) jest najczęstszym rodzajem raka płuca, stanowiąc do 84% rozpoznań. Wskaźnik przeżycia od chwili rozpoznania różni się w zależności od stopnia zaawansowania nowotworu w momencie diagnozy i rodzaju nowotworu.
