Badanie Jemperli (dostarlimab) w dalszym ciągu wykazuje bezprecedensowe wyniki bez dowodów na chorobę u 100% pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem odbytnicy z niedoborem naprawy niedopasowania (dMMR).
• Zaktualizowana analiza przeprowadzona przez Memorial Sloan Kettering Cancer Center zaprezentowana na konferencji ASCO 2024 objęła 42 pacjentów z pełną odpowiedzią kliniczną
• Potrzebne są nowe możliwości leczenia dla pacjentów, których obecny standard opieki ma negatywny wpływ na jakość życia
• Trwa rekrutacja do dodatkowych badań rejestracyjnych dotyczących dostarlimabu w leczeniu dMMR/raka jelita grubego z wysoką niestabilnością mikrosatelitarną (MSI-H) i odbytnicy
Firma GSK ogłosiła zaktualizowane, długoterminowe wyniki wspólnego badania fazy II wspieranego z Memorial Sloan Kettering Cancer Center (MSK), oceniającego Jemperli (dostarlimab) jako leczenie pierwszego rzutu – jako alternatywę dla operacji – w przypadku lokalnie zaawansowanego raka odbytnicy z niedoborem naprawy niedopasowania (dMMR). Badanie wykazało bezprecedensowy 100% odsetek całkowitej odpowiedzi klinicznej (cCR) u 42 pacjentów, którzy zakończyli leczenie dostarlimabem, definiowany jako całkowita odpowiedź patologiczna lub brak cech guza ocenianych za pomocą rezonansu magnetycznego, endoskopii i badania przez odbytnicę. U pierwszych 24 ocenianych pacjentów zaobserwowano utrzymującą się całkowitą odpowiedź kliniczną przy medianie okresu obserwacji wynoszącej 26,3 miesiąca (95% CI: 12,4-50,5).
Te przełomowe dane zostały zaprezentowane podczas dorocznego spotkania Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO) 2024 (31 maja – 4 czerwca) w Chicago, IL w formie szybkiej prezentacji ustnej (streszczenie LBA3512). Zaprezentowane badania fazy II opierają się na ustaleniach przedstawionych pierwotnie w przełomowej prezentacji na dorocznym spotkaniu ASCO w 2022 r., z jednoczesną publikacją w czasopiśmie The New England Journal of Medicine.
„Dane wskazujące na brak dowodów na chorobę u 42 pacjentów są niezwykłe. Wyniki te przybliżają nas o krok bliżej do zrozumienia potencjału dostarlimabu w leczeniu pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem odbytnicy dMMR. Z niecierpliwością czekamy na ocenę dostarlimabu w leczeniu niektórych nowotworów jelita grubego w naszych trwających badaniach rejestracyjnych AZUR-1 i AZUR-2” – mówi Hesham Abdullah, wiceprezes Global Head Oncology, R&D w GSK.
Obecny standard opieki (SoC) nad pacjentami z miejscowo zaawansowanym rakiem odbytnicy dMMR/mikrosatelitarnym o wysokiej niestabilności (MSI-H) obejmuje wstępne leczenie chemioterapią i radioterapią, a następnie zabieg chirurgiczny mający na celu usunięcie guza wraz z fragmentami jelita i/lub jego okolic. tkanka. Daje to początkowe pozytywne wyniki dla większości pacjentów, ale prawie jedna trzecia ostatecznie umiera z powodu raka, który rozprzestrzenił się na inne części ciała (odległe przerzuty). Dodatkowo operacja i chemioradioterapia związana z SoC może prowadzić do długotrwałych skutków ubocznych, które mają znacząco negatywny wpływ na jakość życia, w tym dysfunkcji jelit, dróg moczowych i seksualnych, wtórnych nowotworów i niepłodności.
„Te odkrycia pokazują potencjał dostarlimabu jako nowatorskiego podejścia do leczenia leczenie miejscowo zaawansowanego raka odbytnicy dMMR, które prowadzi do trwałej całkowitej regresji nowotworu bez konieczności leczenia radykalnego. Jako klinicysta widziałem na własne oczy wyniszczający wpływ standardowego leczenia raka odbytnicy dMMR i jestem podekscytowany potencjałem dostarlimabu u tych pacjentów” – nie ukrywa Andrea Cercek, kierownik sekcji raka jelita grubego i wicedyrektor Centrum ds. nowotworów jelita grubego i przewodu pokarmowego w MSK oraz główny badacz badania II fazy.
Profil bezpieczeństwa i tolerancji dostarlimabu był zasadniczo zgodny ze znanym profilem bezpieczeństwa tego leku. W tym badaniu nie zgłoszono żadnych zdarzeń niepożądanych stopnia 3. lub wyższego.
Dostarlimab nie został nigdzie na świecie zatwierdzony do stosowania w leczeniu pierwszego rzutu miejscowo zaawansowanego raka odbytnicy dMMR. W ramach programu badań klinicznych AZUR GSK postępuje w badaniach oceniających dostarlimab u pacjentów w zaawansowanych stadiach raka jelita grubego dMMR/MSI-H z przerzutami.
AZUR-1 to globalne, wieloośrodkowe, otwarte, rejestracyjne badanie kliniczne II fazy badające skuteczność i bezpieczeństwo dostarlimabu w monoterapii – jako zamiennika chemioterapii, radioterapii i/lub operacji – u wcześniej nieleczonych pacjentów z dMMR/ MSI-H miejscowo zaawansowany rak odbytnicy. Badanie AZUR-1 ma na celu potwierdzenie wyników wspólnego badania dotyczącego miejscowo zaawansowanego raka odbytnicy dMMR, prowadzonego przez dr Cercka z MSK. AZUR-2 to badanie III fazy oceniające skuteczność okołooperacyjnego dostarlimabu w porównaniu z SoC u uczestników z nieleczonym rakiem okrężnicy w stopniu T4N0 lub III (resekcyjnym) dMMR/MSI-H.
Rak odbytnicy to forma nowotworu, która rozpoczyna się w odbytnicy, ostatnim odcinku jelita grubego, i często zaliczana jest do grupy nowotworów zwanych rakiem jelita grubego. Rak jelita grubego jest trzecim najczęściej diagnozowanym nowotworem na świecie. Szacuje się, że w USA rak odbytnicy diagnozuje się co roku u około 46 220 osób. Około 5–10% wszystkich nowotworów odbytnicy to nowotwory z niedoborem naprawy niedopasowania (dMMR)/wysoką niestabilnością mikrosatelitarną (MSI-H), co oznacza, że zawierają one nieprawidłowości, które wpływają na prawidłową naprawę DNA kopiowanego w komórce. Stan niedoboru naprawy niedopasowania jest biomarkerem, który, jak wykazano, pozwala przewidzieć odpowiedź na blokadę immunologicznego punktu kontrolnego w przypadku terapii PD-1. Guzy posiadające ten biomarker najczęściej występują w przypadku nowotworów endometrium, jelita grubego i innych nowotworów przewodu pokarmowego, ale można je również wykryć w przypadku innych guzów litych.
Dostarlimab to humanizowane przeciwciało monoklonalne IgG4. Skierowane jest ono przeciwko białku programowanej śmierci komórki typu 1 (PD-1). Dzięki blokowaniu tego szlaku wspiera on komórki odpornościowe organizmu w walce z komórkami nowotworowymi. Wiosną 2021 roku został zaakceptowany przez EMA do leczenia nawracającego raka trzonu macicy. A w 2023 roku EMA rozszerzyła wskazania o raka endometrium, o czym pisaliśmy: EMA rozpatruje wniosek o rozszerzenie wskazań w raku endometrium
