• Podstawowe dane z badania FIBRONEER™-ILD pokazują, że badany związek, nerandomilast, zapewnił osiągnięcie pierwszorzędowego punktu końcowego badania, którym była bezwzględna zmiana natężonej pojemności życiowej [ml] w tygodniu 52. w stosunku do stanu wyjściowego w porównaniu do placebo.
• Badanie FIBRONEER™-ILD jest drugim badaniem fazy III, w którym osiągnięto pierwszorzędowy punkt końcowy dla badanego związku – nerandomilastu.
• Wstępne wyniki dotyczące bezpieczeństwa stosowania i tolerancji uzyskane w badaniach FIBRONEER™ są ogólnie zgodne z wynikami badań fazy II dotyczących idiopatycznego włóknienia płuc. Pełne dane z badania FIBRONEER™-ILD dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa zostaną przedstawione w drugim kwartale 2025 r.
• Firma Boehringer Ingelheim złoży wniosek o rejestrację nowego leku – nerandomilastu we wskazaniu: leczenie postępującego włóknienia płuc do amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration, FDA) i innych organów ds. zdrowia na całym świecie.
Firma Boehringer Ingelheim ogłosiła, że w badaniu FIBRONEER™-ILD osiągnięto pierwszorzędowy punkt końcowy, którym była bezwzględna zmiana natężonej pojemności życiowej (ang. forced vital capacity, FVC) [ml] po 52. tygodniach w stosunku do stanu wyjściowego w porównaniu do placebo. FVC jest miarą czynności płuc. Wstępne odczyty danych z badań FIBRONEER™ potwierdzają ogólnie spójny profil bezpieczeństwa i tolerancji w porównaniu z badaniem fazy II dotyczącym idiopatycznego włóknienia płuc (ang. idiopathic pulmonary fibrosis, IPF), a ogólne zdarzenia niepożądane były porównywalne z obserwowanymi w grupie placebo.
Nerandomilast jest eksperymentalnym podawanym doustnie, preferencyjnym inhibitorem fosfodiesterazy 4B (ang. phosphodiesterase 4B, PDE4B). Jest on oceniany w ramach globalnego programu badań FIBRONEER™ obejmującego dwa badania fazy III — IBRONEER™-IPF z udziałem pacjentów z IPF oraz FIBRONEER™-ILD z udziałem osób z postępującym włóknieniem płuc (ang. progressive pulmonary fibrosis, PPF).
Na podstawie tych wyników firma Boehringer Ingelheim złoży wniosek o rejestrację nowego leku – nerandomilast we wskazaniu: leczenie PPF do amerykańskiej agencji FDA i innych organów ds. zdrowia na całym świecie.
„Pozytywne podstawowe wyniki badania FIBRONEER™-ILD pokazują, potencjał nerandomilastu w leczeniu postępującego włóknienia płuc. Mamy nadzieję, że wstępnie obserwowany profil bezpieczeństwa i tolerancji pomoże ograniczyć wyzwania związane z leczeniem” – powiedział cytowany w komunikacie Shashank Deshpande, dyrektor ds. produktów leczniczych stosowanych u ludzi oraz członek Rady Dyrektorów Generalnych spółki Boehringer Ingelheim.
FIBRONEER™-ILD było prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniem oceniającym skuteczność i bezpieczeństwo stosowania nerandomilastu (BI 1015550) w okresie co najmniej 52 tygodni u pacjentów z PPF.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: bezwzględna zmiana wartości FVC (ml) po 52 tygodniach w stosunku do stanu wyjściowego.
Główny drugorzędowy punkt końcowy:
• Czas do pierwszego wystąpienia którejkolwiek ze składowych złożonego punktu końcowego: czas do pierwszego nagłego zaostrzenia choroby śródmiąższowej płuc (ang. interstitial lung disease, ILD), czas do pierwszej hospitalizacji z przyczyn związanych z układem oddechowym lub czas do wystąpienia zgonu (w zależności od tego, co nastąpi wcześniej) w trakcie badania.
Pacjenci uczestniczący w badaniu FIBRONEER™-ILD otrzymywali doustnie nerandomilast dwa razy na dobę w dawce po 9 mg lub po 18 mg albo placebo przez co najmniej 52 tygodnie. Dawkę nerandomilastu wynoszącą dwa razy na dobę po 18 mg wybrano na podstawie wyników badania fazy II.2 Dodatkowo uwzględniono dawkę dwa razy na dobę po 9 mg nerandomilastu w celu oceny stosunku korzyści do ryzyka podczas stosowania niższej dawki, a także w celu uzyskania dodatkowych danych dotyczących zależności odpowiedzi od dawki oraz zależności odpowiedzi od ekspozycji.
Badanie prowadzono w ponad 40 krajach, w ponad 400 ośrodkach i włączono do niego 1178 pacjentek i pacjentów.
Program FIBRONEER™ obejmuje dwa randomizowane, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowane placebo badania fazy III — FIBRONEER™-IPF (NCT05321069) i FIBRONEER™-ILD (NCT05321082) — mające na celu ocenę skuteczności, bezpieczeństwa stosowania i tolerancji nerandomilastu w okresie co najmniej 52 tygodni u pacjentów z IPF oraz u pacjentów z PPF.
W obu badaniach pierwszorzędowym punktem końcowym jest bezwzględna zmiana wartości FVC (wyrażona w ml) w tygodniu 52. w stosunku do wartości wyjściowych. Kluczowym drugorzędowym punktem końcowym jest czas do pierwszego wystąpienia którejkolwiek ze składowych złożonego punktu końcowego: czas do pierwszego nagłego zaostrzenia IPF/ILD, czas do pierwszej hospitalizacji z przyczyn związanych z układem oddechowym lub czas do wystąpienia zgonu (w zależności od tego, co nastąpi wcześniej).
Informacje o leku nerandomilast
Nerandomilast (BI 1015550) jest eksperymentalnym, doustnym, preferencyjnym inhibitorem fosfodiesterazy 4B (PDE4B), który jest oceniany jako potencjalna metoda leczenia IPF i PPF. Ten związek jest lekiem eksperymentalnym i nie został jeszcze zarejestrowany do stosowania. Nie określono dotąd skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania tego badanego związku.
W lutym 2022 r. agencja FDA nadała nerandomilastowi status przełomowej terapii w leczeniu IPF.
Skuteczność, bezpieczeństwo stosowania i tolerancję nerandomilastu analizowano w ramach randomizowanego badania fazy II, prowadzonego metodą podwójnie ślepej próby z kontrolą placebo u pacjentów z IPF (n=147). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była zmiana wartości FVC (miary czynności płuc) w stosunku do wartości wyjściowej w ciągu 12-tygodniowego okresu leczenia.
IPF należy do najbardziej rozpowszechnionych postępujących śródmiąższowych chorób płuc (ILD) przebiegających z włóknieniem. Objawy IPF obejmują duszność podczas aktywności fizycznej, uporczywy, suchy kaszel, zmęczenie i osłabienie. Chociaż IPF uznawane jest za „rzadkie” schorzenie, choruje na nie około 3 milionów osób na świecie. Choroba dotyka głównie osoby po 50. roku życia, częściej mężczyzn niż kobiety.
U pacjentów z określonymi innymi niż IPF typami ILD przebiegającymi z włóknieniem może rozwinąć się również postępujący fenotyp określany jako postępujące włóknienie płuc (PPF). W przypadkach ILD innych niż IPF postępujące włóknienie płuc definiuje się jako nasilenie objawów ze strony układu oddechowego, fizjologiczne oznaki progresji choroby oraz radiologiczne oznaki progresji choroby.
Postępujące włóknienie płuc może powodować nieodwracalne uszkodzenie płuc i doprowadzić do przedwczesnego zgonu.
